داده کاوی دانشجویان انصرافی دانشگاه تهران با تمرکز بر حفظ دانشجویان شهریه پرداز (جلوگیری از روی گردانی مشتری)

انصراف دانشجو یکی از چالش های پیش روی آموزش عالی است. مقالۀ حاضر رویکرد پذیرش دانشجوی شهریه‎پرداز را نوعی کسب‎وکار و انصراف دانشجو را روی‎گردانی مشتری در نظر گرفته است و به‎دنبال بررسی عوامل انصراف دانشجویان و اتخاذ سیاست های مداخله‎جویانۀ بازدارنده است. پژوهش پیش رو کاربردی از نوع توصیفی است که به‎کمک داده های کمی و کیفی بر مبنای روش پژوهش کریسپ از داده‎کاوی اطلاعات دانشجویان ورودی شهریه‎پرداز (21420 دانشجو دانشگاه تهران طی سال های 1392- 1388) استخراج‎شده از بانک های اطلاعاتی سیستم آموزش دانشگاه تهران، اجرا شده است. هدف آن، تحلیل رفتار دانشجویان به‎منظور شناسایی دانشجویان در معرض خطر انصراف و ارائۀ مدل پیش بینی احتمال انصراف است. پس از تحلیل داده ها و ارائۀ مدل پیش‎بینی، جدول احتمال انصراف و مدل رگرسیونی انصراف، یافته‎های پژوهش ترم اول و دوم (به‎ویژه ترم اول در دورۀ سنی 31-24 سال) را به‎منزلۀ پرخطرترین دورۀ زمانی، دانشجویان ارشد را مستعدترین مقطع و دورۀ شبانه را پرخطرترین دورۀ تحصیلی برای انصراف دانشجو (روی‎گردانی مشتری) شناسایی کرد.